W Sarajewie znajduje się dziwny pomnik umieszczony pomiędzy kawiarnią Tito a Muzeum Narodowym. Nie-miejscowi czują się oszołomieni, kiedy go widzą, być może przypisując to innej osobliwości Bośni. Ale ci, którzy znają tło, często się uśmiechają lub śmieją, kiedy przechodzą obok. Oto historia ICAR Canned Beef Monument w Sarajewie, więc możesz też się śmiać.
ICAR Canned Beef
„Gdyby nastąpiło kolejne oblężenie, wolałbym umrzeć niż zjeść ICAR” - to słowa, które Sarajewczyk wypowiedział na temat pomnika.
Zapytaj innych, którzy przeżyli oblężenie Sarajewa (1992–1995), a większość powie coś podobnego. ICAR to konserwy zrzucane do oblężonego miasta. Ale zanim wyjaśnimy, rzućmy okiem na historię.
ICAR Canned Beef © Tony Bowden / Flickr
Tło
Społeczność międzynarodowa nałożyła embargo na broń w Serbii i Bośni podczas wojny w Bośni. Serbia miała silną i dobrze wyszkoloną armię z bronią i zapasami. Bośnia nie miała armii ani wielu rodzajów broni. Brak wsparcia oznaczał, że nie mogli się bronić, co doprowadziło do późniejszego czystki etnicznej i ludobójstwa przeciwko Bośniakom (muzułmanom). Sarajewo musiało uzyskać pomoc od kolumbijskich karteli narkotykowych, aby przemycić broń palną i amunicję.
Pomoc humanitarna
Dostawy zmniejszyły się po pierwszym roku. Jedzenie prawie się skończyło, ograniczone leki były sprzedawane na czarnym rynku, a ludzie palili meble, aby ogrzać się w zimie w Sarajewie. Sytuacja była tragiczna.
W lipcu 1993 r. Rozpoczęła się najdłuższa w historii kolej powietrzna, która trwała do stycznia 1996 r. Ponad 160 000 ton żywności, lekarstw i koców w ponad 12 000 lotów dostarczyło stolicę.
Jednak wielu Bośniaków w Sarajewie nie było szczęśliwych i czuło, że społeczności międzynarodowej tak bardzo to nie obchodzi. Potrawy, których desperacko potrzebowali, to albo 20-letnie nieaktualne resztki z wojny w Wietnamie, na bazie wieprzowiny, albo osławiona wołowina ICAR.
Miejscowi powiedzieli, że to niejadalne. Historie mówią, że zbłąkane psy tego nie zjadły. Ale to była jedyna rzecz, jaką mieli.
