Neoklasycystyczny Arco della Pace, czyli „Łuk Pokoju”, to triumfalny łuk znajdujący się w Porta Sempione, jednej z wielu bram Mediolanu. Łuk został zbudowany pod rządami Napoleona przez krótkotrwałą Republikę Włoską (1802–1805), aby odzwierciedlać Łuk Triumfalny w Paryżu. Łuk został zbudowany na początku Corso Sempione, drogi łączącej Mediolan z Paryżem wzdłuż przełęczy Simplon, z zamiarem, aby Napoleon przeszedł przez nią w drodze do włoskiego miasta.
Arco della Pace, jeden z największych przykładów architektury neoklasycznej w Mediolanie, został zbudowany przez Luigiego Cagnolę w latach 1807–1838. Zawiera płaskorzeźby, rzeźby i kolumny korynckie i składa się z wielu materiałów, w tym z marmuru, brązu i sztukaterii. Łuk pierwotnie miał dokumentować zwycięstwa Napoleona, ale budowę przerwano, gdy królestwo napoleońskie we Włoszech zostało podbite przez cesarstwo austriackie.
Prace nad łukiem wznowiono w 1826 r. Pod panowaniem cesarza Franciszka II, który poświęcił strukturę kongresowi wiedeńskiemu (1815 r.), Który dążył do opracowania długoterminowego planu pokojowego dla Europy po wojnach napoleońskich. Jak na ironię płaskorzeźby na pomniku przedstawiają sceny z bitwy pod Lipskiem, które doprowadziły do porażki Napoleona, a nie są świadectwem jego zwycięstw militarnych. Inne płaskorzeźby obejmują odniesienia do głównych wydarzeń w Europie, takich jak Kongres Praski, Bitwa pod Kulm i Kongres Wiedeński.
Łuk jest podobny w konstrukcji do Łuku Septymiusza Sewera na Forum Romanum i ma łukowate otwory oraz cztery korynckie kolumny. Ma wysokość 25 metrów i jest zwieńczony brązowymi posągami, w tym centralną postacią bogini prowadzonej przez cztery konie i napisem Sestina della Pace (wiersz pokoju). Tuż pod posągami znajdują się personifikacje czterech rzek znajdujących się w królestwie Lombardii i Veneto: Po, Ticino, Adile i Tagliamento.
